دارد (شلتون^[۲۷]و همکاران، ۱۹۹۸). این اقدامات قبل از انبار کردن محصولات آغاز شده و در طول مدّت انبارداری ادامه می­یابد. از جمله مهمترین این اقدامات می­توان به موارد زیر اشاره کرد:
تمیز کردن وسایل و ماشین­آلات برداشت و حمل و نقل محصولات
از بین بردن بقایای محصولات (که اغلب حاوی تخم، لارو وشفیره آفات می­باشند)
تمیز کردن اطراف انبار از بقایای محصولات و علف­های هرز
سمپاشی انبار خالی با سموم مناسب
کاربرد سموم مناسب پس از انبار کردن محصولات (ماسون و اوبرمایر^[۲۸]، ۲۰۰۶).
۲-۲-۲- مبارزه فیزیکی
در این روش مبارزه از یکی از خواصّ فیزیکی محیط علیه آفات استفاده می­گردد (اسماعیلی و همکاران، ۱۳۷۸). از آنجا که بیشتر آفات انباری بومی مناطق گرمسیری هستند نسبت به دماهای پایین حساس می­باشند بنابراین نگهداری محصولات انباری در مکان­های سرد سبب کاهش رشد آنها می­گردد. Karen و Johnson( 2000) نشان دادند که نگه­داری لوبیا چشم بلبلی به مدت ۶ تا ۲۴ ساعت در دمای ۸- درجه سلسیوس می ­تواند جمعیت این آفت را کاهش دهد. همچنین طاهری (۱۳۶۹) تأثیر برودت را به عنوان یک عامل کنترل کننده بر مراحل رشدی سوسک چهارنقطه­ای حبوبات مشخص کرد. دماهای بسیار بالا نیز سبب کنترل آفات انباری می­شوند. بیشتر آفات انباری را می­توان با قرار دادن مواد انباری آلوده در دمای ۵۲ تا ۵۳ درجه سلسیوس به مدت سه ساعت از بین برد. در این روش مبارزه هر قدر رطوبت نسبی بیشتر گردد، قدرت کشندگی در اثر افزایش دما بیشتر است (اسماعیلی و همکاران، ۱۳۷۸). امواج رادیویی و اشعه مادون قرمز با حرارتی که در مواد انباری تولید می­ کنند موجب مرگ عده زیادی از آفات انباری می­گردند ولی قدرت نفوذ آنها کم است. استفاده از تشعشعات هسته­ای و عوامل فیزیکی دیگر مانند صوت، نور و رنگ در قالب تله­ها می­توانند به عنوان روش­های دیگر مبارزه با آفات انباری بیان شوند (گلب^[۲۹]، ۱۹۹۷).

۲-۲-۳- مبارزه تلفیقی
مبارزه تلفیقی عبارت از اعمال سیستم مبارزه مرکّب و استفاده از روش­های مختلف مبارزه (مبارزه شیمیایی و حشرات مفید) می­باشد. در مبارزه تلفیقی به کارگیری روش صحیح برای ارزیابی انبوهی آفت یا بیماری، دشمنان طبیعی و بالاخره تعیین آستانه قابل تحمّل اقتصادی قبل از اقدام به مبارزه شیمیایی ضروری است. امروزه آفت­کش­ها به عنوان جزئی از روش­های مبارزه تلفیقی پذیرفته شده ­اند. به طور معمول و ایده­آل مبارزه تلفیقی بر اساس آگاهی کامل از نوسانات جمعیت و اختصاص یک راهکار مناسب برای کنترل آن پایه ریزی شده است (افشاری، ۱۳۷۱).
۲-۲-۴- مبارزه شیمیایی
در این روش برای مبارزه با آفات از مواد شیمیایی که اصطلاحاً آفت­کش نام گرفته­اند استفاده می­ شود. سموم شیمیایی از نظر مکانیسم تأثیر به سه گروه تقسیم می­شوند (اسماعیلی و همکاران،۱۳۷۵).
سموم گوارشی: باید به طریقی وارد دستگاه گوارش حشره شوند.
سموم تماسی: از طریق تماس بدن با مواد سمّی موجب مرگ می­گردند.
سموم تدخینی: از طریق نفوذ بخار یا گاز سمّی به داخل منافذ و لوله­های تنفسی، آفات را مسموم می­ کنند.
برای حفظ فرآورده ­های کشاورزی از حمله آفات در انبارها، حشره­کش­های شیمیایی مؤثّرترین و کارآمدترین ابزار بوده که استفاده از آنها در مبارزه با آفات انباری سابقه بسیار طولانی دارد، ابتدا سموم معدنی از جایگاه خاصّی برخوردار بودند ولی سپس سموم کلره وارد بازار مصرف شده و در زمان کوتاهی گسترش یافتند. امروزه تولید و مصرف اکثر سموم کلره به دلیل پایداری و تبدیل شدن به ترکیبات خطرناک، منسوخ شده است. در سال ۱۹۴۵ ترکیبات فسفره به عنوان حشره­کش معرفی شدند (سرایلو، ۱۳۷۶).
در ابتدا برای کنترل آفات محصولات انباری از حشره­کش­های تماسی استفاده می­شد، بررسی­ها نشان می­دهد که مهمترین و پرمصرف­ترین حشره­کش تماسی برای حفظ غلّات در برابر آلودگی با حشرات انباری مالاتیون بوده است که به دلیل استفاده بیش از حد آنها، حشرات نسبت به این سموم مقاوم شده ­اند و مشکلات مربوط به آلودگی محیط زیست ایجاد گردیده است. کلرپیریمفوس متیل نیز از جمله سموم فسفره است که در انبار مورد استفاده قرار می­گیرد اما بعضی از آفات انباری از جمله سوسک کشیش به آن مقاوم شده است (آرتور^[۳۰]، ۱۹۹۲).
به تدریج سموم تدخینی برای کنترل آفات انباری مورد توجه قرار گرفتند، اما در سال­های اخیر تعداد این نوع سموم موجود برای استفاده کاهش یافته است (لیچ^[۳۱]، ۱۹۹۵).
از مدّت­ها پیش در جوامع گوناگون بشری گرایش شدیدی به استفاده از مواد غذایی عاری از پس­مانده­های ترکیبات شیمیایی مصنوعی وجود داشته است. این گرایش سبب شده تا پژوهش­ها به سوی دست­یابی به ترکیبات حشره­کش کم­خطر سوق داده شود (پورمیرزا و تاجبخش، ۱۳۸۱).
از جمله حشره­کش­های کم­خطر که بر روی آفات هدف بسیار مؤثّر بوده اما برای دشمنان طبیعی سمیت کمتری دارد، حشره­کش­های بیورشنال می­باشد که به دو گروه زیر تقسیم می­شوند:
حشره­کش­های بیوشیمیایی: شامل هورمون­ها، آنزیم­ها، فرومون­ها و ترکیبات تنظیم کننده رشد
حشره­کش­های میکروبی: شامل ویروس­ها، باکتری­ ها، قارچ­ها و نماتدها
در سالهای گذشته تعداد حشره­کش­های بیولوژیک کنترل کننده آفات که دارای طرز عمل منحصر به فرد هستند، افزایش یافته است. این ترکیبات جدید در برنامه ­های کنترل تلفیقی آفات بسیار مورد توجه قرار گرفته­اند. بطور کلی ترکیبات شیمیایی حشره­کش باید دارای خصوصیات زیر باشد: (اسماعیلی و همکاران، ۱۳۷۸)
۱- روی آفت مورد نظر اثر کافی داشته یاشد.
۲- برای گیاهان زراعی زیان­آور نبوده و اثر گیاه­سوزی نداشته باشد.
۳- برای انسان و دام بی­خطر باشد و بطور کلی روی جانوران مفید حداقل تلفات را ایجاد کند.
از نظر اقتصادی مقرون به صرفه باشد.
۲-۲-۵- مبارزه بیولوژیک
این روش مبارزه شامل به کار بردن دشمنان طبیعی آفات از جمله عوامل بیماری­زا، پارازیتوئیدها و شکارگرها می­باشد. برخی از بال­غشائیان همانند گونه­ های Dinarmus basalis و Anisoptero malusاز خانواده Pteromalidae پارازیتوئید خارجی مراحل مختلف لاروی سوسک چهارنقطه­ای حبوبات می­باشند که تخم­های خود را بر روی بدن آنها قرار می­ دهند (کتوه^[۳۲]و همکاران، ۲۰۰۲؛ ریو و شیک چون^[۳۳]، ۱۹۹۳). چندین گونه از بال­غشائیان از جنس Uscana مربوط به خانواده Trichogrammatidaeتخم­های حشرات خانواده Bruchidae از جمله سوسک چهارنقطه­ای حبوبات را مورد حمله قرار می­ دهند (استوک^[۳۴]و همکاران، ۲۰۰۱؛ سیما^[۳۵]و همکاران، ۲۰۰۳).
باکتری Bacillus thuringiensis(الیاسکی، ۱۹۹۸) و قارچ­هایBeauveria bassiana (Balsamo) Vuillemin،Metarhizium anisopliae (Metsch) Sorokin وIsaria fumosorosea (=Paecilomyces fumosoroseus) سبب ایجاد بیماری در این حشرات می­شوند (چری^[۳۶]و همکاران، ۲۰۰۵؛ لاورنس و خان^[۳۷]، ۲۰۰۲). الیاساکی (۱۹۹۸) تأثیر دو سویه از باکتری فوق را بر روی این آفت نشان داد.
حشرات بطور مداوم در معرض میکروارگانیسم­ها و پروکاریوت­های بیمارگر قرار می­گیرند که تعدادی از آنها دارای توانایی ایجاد بیماری هستند. از طرف دیگر حشرات در مقابل انواعی از این بیماری­ها حساس بوده و دچار بیماری­های حاد و کشنده می­شوند. لذا این عوامل از تنظیم­کننده­ های کوتاه مدت جمعیت آفات به شمار می­آیند. بروز همه­گیری­های طبیعی این عوامل در بین برخی از آفات کنترل مناسبی را در بعضی از اکوسیستم­ها بروز می­دهد. با توجه به اهمیت قارچ­های بیمارگر برای امکان جایگزینی شیوه ­های کنترل شیمیایی رایج به شرح مختصر هر یک از آنها اکتفا می­ شود.
۲-۲-۵-۱- قارچ­های بیمارگر حشرات
قارچ­های بیمارگر حشرات از اولین موجوداتی بودند که در کنترل بیولوژیک آفات به کار گرفته شدند و جایگاه خاصی در بیماری­شناسی میکروبی آفات دارند. باسی (۱۸۳۵) برای اولین بار عنوان کرد که یک میکروارگانیسم (که بعدها به نام Beauveria bassiana شناخته شد) قادر به ایجاد بیماری در کرم ابریشم است. توانایی قارچ­ها در کنترل آفات و همه­گیری­های طبیعی بیماری­های قارچی حشرات در طبیعت (کاروترز و سوپر^[۳۸]، ۱۹۸۷) منجر به تلاشهای مچنیکوف و پالیوکوف^[۳۹]در اواخر قرن نوزدهم در کنترل حشرات با بهره گرفتن از قارچ Metarhizium anisopliae شد (گیلسپی^[۴۰]، ۱۹۸۸). بیش از هفتصد گونه از قارچ­ها در نود جنس در حشرات بیماری ایجاد می­ کنند (روبرتز و هومبر^[۴۱]، ۱۹۸۱). به طور کلی می­توان قارچ­ها را در دو گروه ژنرالیستست^[۴۲] و اسپشیالیست^[۴۳]طبقه ­بندی نمود. از گروه اول می­توان انتوموفتورال­ها^[۴۴] و از گروه دوم دئوترومایست­ها^[۴۵] را نام برد.تاکنون هیچ یک از قارچ­های انتوموفتورال به خاطر مشکلات کشت آزمایشگاهی آنها به صورت تجارتی در نیامده است. مرور کاملی از این عوامل بیماری­زا به وسیله­ پل^[۴۶]و همکاران (۲۰۰۱) ارائه شده است. تعدادی از قارچ­های میتوسپوریک^[۴۷] متعلق به هیفومیست­ها^[۴۸] به عنوان عوامل کنترل بیولوژیک توسعه یافته­اند. بعضی از این قارچ­های بیمارگر حشرات طیف میزبانی محدود دارند. به عنوان مثال گونه­ Aschersonia aleurodis Webber تنها سفیدبالک­ها و شپشک­ها را آلوده می­ کند. در حالی که بعضی دیگر مانند Beauveria bassiana و Metarhizium anisopliae دامنه میزبانی وسیع­تری داشته و جدایه­های مختلف آنها روی میزبان­های گوناگون تخصص یافته­اند. شانزده فرآورده از قارچ B. bassiana به وسیله­ یازده شرکت در کلمبیا تولید می­ شود (فلورز^[۴۹]، ۲۰۰۲). علی رغم موفقیت­های اوّلیه در کنترل میکروبی آفات، کاربرد آفت­کشهای شیمیایی و مصنوعی مهم­ترین روش کنترل آفات در پنجاه سال گذشته بوده است. با این وجود، مسئله مقاومت به حشره­کش­ها و نگرانی­های زیست محیطی نهاده­های کشاورزی باعث جلب توجه محققین به روش­های کنترل آفات بر اساس اصول بیولوژیک شده است. هر چند در حال حاضر حشره­کش­های قارچی سهم اندکی در فروش عوامل بیولوژیک دارند (چرنلی^[۵۰]، ۲۰۰۳). چرا که حشره­کش­های قارچی طیف میزبانی باریکی داشته و در بیشتر موارد کنترل ناپایدار و ضعیفی را در مزرعه نشان می­ دهند (بات و همکاران، ۱۹۹۹)، عدم اطلاع بیشتر کشاورزان از روش به کارگیری عوامل کنترل بیولوژیک، محدودیت استفاده از عوامل کنترل بیولوژیک خارجی و عدم اثر قوی و قابل اعتماد از محدودیت­های دیگر در این زمینه است (بات و همکاران، ۲۰۰۱). با این وجود تعدادی از قارچ­هایی که به صورت تجارتی برای کنترل حشرات تولید شده ­اند به همراه میزبان­های هدف و کشور تولید کننده و استفاده کننده از آنها در جدول ۲-۱ خلاصه شده است.
۲-۲-۵-۲-قارچ Beauveria bassiana (Balsamo) Vuillemin
جنس Beuveria شامل قارچ­های میتوسپوریک بیمارگر حشرات است که بیشتر آنها از لاشه­ی حشرات آلوده جداسازی شده ­اند. بطور کلّی ویژگی­های مرفولوژیک برای طبقه ­بندی گونه­ های جنس Beuveria بکار می­روند. گونه­ های متعلّق به این جنس با داشتن کنیدیوفورهای دارای برجستگی و خوشه­های متراکم از سلول­های کنیدی­زای سمپودیال^[۵۱] کوتاه و کروی یا باریک شده در دو انتها با زواید خاردار در بخش انتهایی مشخص می­ شود که یک ظاهر مشخص زیگزاگی به آن می­دهد (سامسون^[۵۲]و همکاران، ۱۹۸۸). B. bassiana مرحله غیر جنسی قارچ Cordyceps bassiana می­باشد که در خانواده Clavicipitaceae، راسته Hypocreales، زیررده Hypocreomycetidae، رده Sordariomycetes، زیر شاخه Pezizomycotina و شاخه Ascomycotaطبقه­بندی می­ شود (لی^[۵۳]و همکاران، ۲۰۰۱). از شش گونه ­ای که براساس خصوصیات مرفولوژیک و بیوشیمیایی در جنس Beauveria تشخیص داده شده ­اند، B. bassiana مجموعه ­ای از جدایه­های هتروژن و متنوّع (موگنای^[۵۴]و همکاران، ۱۹۸۹) با کنیدی کروی است. فرآورده ­های قارچی ثبت شده برای کنترل حشرات در جدول ۲-۱ آورده شده است. با این وجود خصوصیات شکل شناختی به تنهایی ملاک درستی برای تشخیص و افتراق گونه­ های مختلف نیست. به طوری­که شکل اسپور ممکن است پس از کشت تغییر کند در این حالت بویژه افتراق دو گونه­B. bassiana وB. Brongiartii بسیار مشکل و یا غیرممکن خواهد بود (تاونسند^[۵۵]و همکاران، ۱۹۹۵).
جدول ۲-۱- فرآورده ­های قارچی ثبت شده برای کنترل حشرات (میلنر، ۱۹۹۷؛ برگز، ۱۹۹۸؛ بات و کوپینگ، ۲۰۰۰).